Dharma-onderwijs
Terug naar lezingen en artikelen
Onbekend terrein
Oneindig lijkt de ruimte die je kan betreden in je dromen en verhalen. Ze kunnen je overal brengen.
En het niet betreden van deze wereld lijkt een beperking. Immers: dromen zijn er om te beleven, verhalen zijn er om verteld te worden.
De wereld van verhalen is een ik-ruimte. Het is een ruimte die je kan controleren, waar je zelf de scepter zwaait. Daardoor is het ook een vertrouwde ruimte, waar je je thuis voelt. Als ik die ruimte niet betreedt, waar verblijf ik dan?
De ik-ruimte lijkt groot, vrijwel onbeperkt. Maar als je goed kijkt zie je dat de uitgestrektheid wel mee valt. Vaak wordt deze ruimte gevuld met steeds dezelfde verhalen, steeds dezelfde gedachten. Misschien voelt het daarom ook zo vertrouwd, het is heel bekend terrein.
En nu is er de uitnodiging om huisverlater te worden, er is de uitnodiging om het lege veld te betreden.
In tegenstelling tot de ik-ruimte is de ruimte van het lege veld wel onbegrensd. Je betreedt onbekend terrein. En een terrein wat altijd onbekend zal blijven. Dat is namelijk zowat het enige wat je over die ruimte kan zeggen. Je tast in het duister, maar niet noodzakelijk struikelend. Het is een heel behoedzaam tasten en ervaren. Het is jezelf de tijd geven om te zien wat zich voordoet.
Meditatie verdraagt geen strategie. Of het zou moeten zijn: een diepgaand ontspannen en tegelijkertijd een met liefdevolle aandacht ervaren van dit moment zoals het is, zonder commentaar of oordeel. En door gaandeweg vertrouwd te raken met dit “zijn” op onbekend terrein, ontwikkelen we geleidelijk aan vertrouwen in ons leven zoals het zich ontvouwt.
Met meditatie betreed je onbekend terrein
