Dat was een fantastische ontdekking maar ook makkelijker gezegd dan gedaan. In de praktijk was het vaak: merken dat ik alweer was meegesleept door een verhaal. Maar dan kon ik het wel, voor even, loslaten. Ik werd er steeds beter in en merkte een positief effect op mezelf, mijn stemming, mijn gelijkmoedigheid, ontspanning.  Mediteren hielp me echt. En het helpt me nog steeds.

Maar het onder controle krijgen, het helemaal uitbannen van verstoringen, lukte niet. En als ik, nu via de podcast, naar monniken luister van de orde die al tientallen jaren in het klooster zijn, hoor ik dat zij het ook niet onder controle hebben. Zij kennen ook nog steeds die ‘verstoringen’ door gedachten, gevoelens, stemmingen, beslommeringen etc. Maar ze zien het niet meer als verstoringen die onder controle gebracht moeten worden.

Het boeddhisme leert ons: er is lijden wat veroorzaakt wordt door niet krijgen wat we willen of Wel krijgen wat we niet willen. Het onder controle willen krijgen is dus niet de oplossing maar het probleem!

Onze oefening is: eenvoudigweg zitten en dit moment zien zoals het nu is. Zonder er iets aan toe te voegen, zonder er iets van af te halen. zonder het te willen controleren. En misschien soms een glimp opvangen van een onverstoorbare vrede en stilte. Je diepste zelf.