Alles is van waarde. In meditatie kunnen we dat goed ervaren doordat we alles welkom heten. Alles is welkom dus alles is het waard om gezien te worden. Zo kennen we overal de waarde aan toe die het al van nature heeft.

Alles heeft waarde omdat alles deel van ons uitmaakt. We kunnen uiteindelijk geen onderscheid maken tussen ik en niet-ik, tussen dat wat bij mij hoort en dat wat definitief niet bij mij hoort. In de meditatie kunnen we de grenzen van ons ik verkennen en merken dat we niet kunnen aangeven waar we stoppen en het niet-wij begint. We zitten met alles wat zich voordoet, met alles wat er is.

Kort geleden was ik in Throssel, in het klooster in Engeland. Ik was samen met iemand bezig bladeren verzamelen als werkmeditatie. We verzamelde de bladeren in zakken en de monnik vroeg ons om de zak achter te laten en een grote steen er op te leggen zodat de zak niet weg zou waaien.

Mijn metgezel zocht een steen uit, maar toen ik wat later terugkwam was hij nog steeds bezig met zoeken, en verzuchtte: Welke steen moet ik nu pakken. elke steen hier lijkt wel heilig! En ik begreep onmiddellijk wat hij bedoelde. Om me heen kijkend zag ik een keurig aangelegde brug, een prachtig beeld van Kanzeon, een mooi vormgegeven trapje en dat alles in een bos met een overvloed aan stenen. Maar het leek wel of elke steen daar speciaal neergelegd was.